Kalbim kuru toprak gibi çatlaklarla dolu...
Ne ağlıyor artık nede ağrıyor...
Günlerim çöldeki gibi sicak, susuz ve çaresiz...
Gecelerim çöldeki gibi yanlız ve soguk... bir tek rüzgarın sesi duyuyorum artık...
Uykumda uzaktaki çakalların ulumaları hep kulaklarımda...
Ama umrumda değil
Hayat veren aşk yağmurunu bile özlemiyorum artık...
Unuttum çoktan tadını...sen tatsızlığım olduktan sonra...


айда в шахту! а может сразу в преисподнюю?